Każdy kraj ma coś, co uważa za swój skarb. Polacy mają Wawel, Brytyjczycy Stonehenge, Francuzi Luwr. Japonia również posiada obfitą kolekcję zarówno budowli jak i przedmiotów (zwojów, obrazów, sutr, prac kaligraficznych, rzeźb, mieczy samurajskich i innych), które uważane są za skarby narodowe i które można oglądać. Szacuje się, że około dwadzieścia procent skarbów to budowle – zamki, świątynie Buddystów, świątynie Shinto (zwane Jinja). Pozostałe osiemdziesiąt procent stanowią wymienione już rzeźby, miecze, zwoje i prace kaligraficzne, obrazy itd. Najstarsze przedmioty to garnki wykonane w okolicach okresu Jomon (okres od trzydziestu tysięcy lat przed naszą erą do trzystu lat przed naszą erą), stanowiące jedne z pierwszych egzemplarzy na świecie. Na liście zabytków i skarbów narodowych znaleźć można między innymi zamki Himeji, Matsumoto, Inuyama, Hikone wraz z otaczającymi ich strukturami wież strażniczych. Są też budowle mieszkalne powstałe w – lub przed – okresem Edo. Szczególnie interesujące są dokumenty, bo wiele z nich datuje się na okres około narodzin Chrystusa – mają ponad dwa tysiące lat! W wielu przypadkach staranność ich wykonania budzi podziw i szacunek jeszcze dziś, a same są ważnymi przykładami kaligrafii. Duża część wczesnych dokumentów zawiera fonetyczny alfabet, nie funkcjonujący już dziś.
Japońskie skarby narodowe
