Japonia znana jest z kwiatów wiśni, ale tym co jeszcze ją wyróżnia jest jej architektura budowlana. Tutaj przede wszystkim trzeba podkreślić, że Japończycy nie czują się tak jak ludność europejska – panami przyrody, lecz jej częścią, toteż zauważamy tu ogromy szacunek dla samej Matki Natury. Budynki stawiane są w sposób nie zakłócający jej ładu. Budownictwo japońskie składa się z dwóch kategorii: wiejskiego i miejskiego. Te pierwsze wykonane były z drewna, jednokondygnacyjne, ze stromymi, również drewnianymi dachami. Ściany zazwyczaj były przesuwane, domki te miały małe okna i pojedyncze przesuwane drzwi. W czasach dzisiejszych rzadko spotykane są takie budowane, wszystkie są zastępowane wielkimi betonowymi drapaczami chmur. Jedynie gdzie możemy spotkać przed buddyjskie budowle to muzea, oraz w rodzimych rejonach Japonii. Na przedmieściach miast nie ma miejsca na zieleń niestety, tam są długie rzędy leżących blisko przy sobie domków jednorodzinnych. Oczywiście zdarzaj się, że co jakiś czas ktoś z nowych budujących się zapragnie mieć nietypowy dom, dlatego co jakiś czas idąc taką ulicą, widzimy domy kształtami przypominające dziwne bryły. Warto zwiedzić jeden z najstarszych drewnianych budynków na świecie – jest to Kondo, czyli Złoty Pawilon. Świątynia która była przebudowywana już kilka razy, postawiona w centrum miasta, co zaskakujące ma aż pięć kondygnacji.
Coś co powinniśmy wiedzieć o architekturze
