Trzeba wiedzieć, że w Polsce mamy mnóstwo miłośników kultury oraz tradycji Japonii. Brzmi dla niektórych bardzo dziwnie, ale to prawda. Weźmy na ten przykład konwenty mangi i anime, konwenty j-rockowe czy ogólnie konwenty o tematyce japońskiej. Zazwyczaj jest takich imprez w skali roku około kilkudziesięciu, na każdym stawia się od setki do nawet tysiąca osób. Na tych oto wydarzeniach poznaje się innych ludzi, zapoznaje z tematami, które jeszcze są nad odległe, można zamienić się także w osobę prowadzącą jakieś atrakcje. Często mają miejsce koncerty, konkursy, prelekcje no i wyczekiwany cosplay czyli konkurs na najlepsze wcielenie się w postać fikcyjną lub fantastyczną pochodzącą z filmu, mangi, gry czy anime będących produkcji japońskiej. Ocenia się wygląd, sposób poruszania, pozowania. Dla jednych to dziecinne, dla drugich wspaniała możliwość wykazania swojego talentu krawieckiego itp. Konwenty ostatnio nie cieszą się dobrą sławą. Mówi się, że atrakcje deprawują, że są organizowane dla młodszych uczestników, co nie jest zazwyczaj zgodne z prawdą, bo o ile na jakich konwentach złamie się regulamin o tyle na większość regulamin jest restrykcyjnie przestrzegany. Konwenty to głównie miejsca integracji i edukacji. Zainteresowanie kulturą dalekowschodnią jest duże, ponieważ każde odwołane z powodu tego pomówienia wydarzenie jest odbierane z wielkim zawodem. Rzecz w tym, że często na konwentach nie chodzi o deprawację, a o szukanie winnego, kiedy nie wierzymy, że nieletni mają jakieś granice.

Gatunki muzyczne pochodzą zazwyczaj z określonego kraju, wywodzą się z danych subkultur. Japonia posiada bardzo specyficzny rodzaj rocka. Gra się go zazwyczaj tylko w Azji i choć jest bardzo podobny w Chinach czy w Korei, w Japonii się on na pewno różni. Nazywany jest j-rockiem czyli po prostu japońskim rockiem. Na czym to polega? Zazwyczaj jest to rodzaj mocnego grania, ale nie zahacza to o grunge czy metal. Chyba, że taką wizję mają artyści. Często można połączyć ten rock z popem. Bywa dosyć charakterystyczny. Każdy wykonawca posiada dla siebie inny rodzaj wyrazu. Zazwyczaj japońscy rockmani stylizują się w sposób, który nazywany jest visual kei. Polega on na wykorzystaniu nietypowych makijaży, fryzur, ubrań. Zazwyczaj jest to coś bardzo alternatywnego. Może być zinterpretowane w sposób ostrzejszy i będą to skórzane spodnie, buty z ćwiekami, ciemny t-shirt, kurtka, mocno pomalowane oczy, fioletowa fryzura wystylizowana na taką, przypominającą postać z mangi. Właśnie tak można określić styl visual kei – twarz i fryzura wygląda jakby przedstawiała mangowego bohatera. Może być także wersja bardziej łagodna i ubrania mogą być bardziej barwne, nawet różowe. Liczy się jednak mnóstwo dodatków oraz to, aby było wyraziście. Zdarza się również tak, że j-rockmeni znajdują dla siebie inny styl. Niektórzy przebierają się w barokowe stroje tak jak to robią Versailles. Europejczycy często żartują, że nie rozróżniają na scenie kobiet od mężczyzn.

Europejczycy nie są zbyt otwarci na inność. Tym bardziej jeśli chodzi o Polaków. Okazuje się, że Azjaci, tym bardziej Japończycy są źle odbierani. Oczywiście to pewien stereotyp, któremu niektórzy nie ulegają. Jednak okazuje się, że większość osób nie kojarzy Japończyków z niczym innym jak z filmami pornograficznymi tymi wykonanymi metodą tradycyjną jak i tymi, w wersji animowanej. Zastanówmy się jednak czy faktycznie w żadnym innym kraju się tego nie robi? Owszem, animacje są innowacją Japończyków, dlatego jeśli otworzyli się oni na różne gatunki: komedie, dramaty, to mają tam też miejsce opcje dla dorosłych. Zwróćmy uwagę także dlaczego gejsza nazywana jest prostytutką, choć w ogóle nią nie jest. To przez kobiety, nie tylko Japonki, ale również amerykanki, które zaczęły przebierać się za gejsze podczas wojny światowej. W Japonii można było zatem skorzystać z usług zwykłej kurtyzany, która gejszą nie była, a która się tylko za nią przebrała. Natomiast gejsza to kobieta sztuki, która nie sprzedaje swojego ciała, ale swoje talenty. Europejczyk musi także wszystko nazwać po imieniu. Gejsza to prostytutka, anime to bajka dla dzieci, manga to komiks dla najmłodszych, samuraj to rycerz. Po co jednak to nazywać? Japonia to kraj bardzo odległy i wcale nie trzeba szukać w jego tradycji czy kulturze naszych zachodnich zamienników, bo to wprowadza nas tylko w błąd. Nie na tym rzecz polega. Należy otworzyć się na inność i przestać wierzyć stereotypom.

Jedną z najbardziej popularnych dzielnic Tokio jest właśnie Harajuku. Jest o dzielnica znana przede wszystkim z tego, że znajduje się tam wiele salonów mody oraz sklepików światowej sławy projektantów. Oprócz tego w weekendy organizowane są tam zloty miłośników mangi oraz anime. Oprócz tego że w dzielnicy tej na pewno warto wybrać się na zakupy to warto także odwiedzić kilka miejsc. Jednym z takich miejsc jest kaplica Togo. Ma ona bardzo ciekawą historię. Przy kaplicy znajduje się także piękny staw oraz rozległy ogród. W dzielnicy tej można także natrafić na pomnik króla popu,k Elvisa Presleya. Znajduje się on przy sklepie z pamiątkami, który poświęcony jest tylko i wyłącznie muzyce rock’n’rollowej. Na parterze jednak znajdziemy pamiątki poświęcone tylko Presleyowi. Jednym z najprzyjemniejszych deptaków spacerowych w całej dzielnicy Harajuku jest deptak Omote-sando. Moda, która panuje wśród młodzieży w dzielnicy Harajuku zyskała sławę na całym świecie. Nie mówi się już tylko na przykład o Harajuku jako dzielnicy. Mówi się już także o Harajuku Girls. Dziewczyny te mają swój styl ubioru, który jest bardzo podobny do stylu punkowego lub także do gotyku. Dziewczyny ubrane w ten sposób przyznają jednak że wzorują się one na mangach. Dziewczynami tymi interesują się artyści na całym świecie, którzy zapraszają je do udziału w swoich teledyskach oraz filmach.

Niagara to najsłynniejszy wodospad na świecie. Amerykański gigant zachwyca i przyciąga turystów od lat. Być może niekoniecznie. Japonia ma w północnym Hokkaido wodospady w Shiretoko-hanto, będące częścią ostatniego niezbadanego obszaru tego pięknego kraju. Mimo, że miejsce to funkcjonuje jako park narodowy, a żyją tam kormorany i białe orły morskie, niewiele więcej można powiedzieć o tym miejscu. Shiteroko znane jest jako królestwo wodospadów i faktycznie, zwiedzając to miejsce w łódce (tylko tak można to robić!) spotkamy między innymi wodospad Kamuiwakkayu-no-taki z gorącą wodą i buchającą parą, Furepe-no-taki nazywany, ze względu na swoją czystość i piękno, Łzami dziewicy oraz wodospad Oshinkoshin-no-taki, płynący spokojnie wzdłuż drogi, po to by wpaść do morza. Poza wodospadami, w obszarze tym znajdziemy Shiretoko-Goko, system pięciu majestatycznych, cichych jezior otoczonych przez pięć lasów, zwanych pięcioma klejnotami. Wizyta tam trwa godzinę – krótko ze względu na tamowanie tłoku, by zapobiec zniszczeniom flory. W zimie dodatkowo można zobaczyć zamarznięte jeziora oraz rzeźby, jakie tworzą się przy okazji odprysków z wodospadów. Wizyta tam z pewnością zachwyci każdego amatora pięknych, spokojnych widoków, o których jak dotąd można było jedynie posłuchać w starych historiach czy zobaczyć w filmach o feudalnej Japonii.

Japończycy posiadają ogromną tradycję oraz bogatą kulturę. Poza tym zawsze dbają o to, aby tradycja ta w żaden sposób nie zaginęła. Owszem, w teraźniejszym świecie, kiedy rządzi nami technologia, postęp i nauka, ciężko jest zadbać o obrzędy i religię, ale Japończycy dają sobie z tym świetnie radę. Przede wszystkim okazuje się, że jest to naród bardzo dokładny, ludzie są tam głównie perfekcjonistami. Poza tym przez wzgląd na religijność ludzie ci są znacznie lepiej zapatrzeni na drugiego człowieka, nie chcą kraść, zagarniać jedynie dla siebie. To dlatego polityka tamtego kraju jest tak wspaniała. Państwo jest rozwinięte, ale nie ma tam długów. Dzięki temu, że religia jest tak ważna w życiu Japończyków, żyje się tam lepiej. Co ciekawe główne religie to buddyzm i shinto. Na każdym kroku w wielkim, zurbanizowanym miejscu może zobaczyć ołtarzyk albo świątynię. Wszędzie są akcenty religijne. Tradycja dotycząca świąt także dobrze się trzyma. Ludzie wiedzą, że trzeba hanami spędzać wspólnie, że podczas O-bonu trzeba posłać na rzekę lampion, trzeba wystawić przed dom laleczki przedstawiające rodzinę carską, kiedy ma miejsce Święto Lalek, a w domu znajduje się dziewczynka. Shintoiści w Nowy Rok udają się najpierw do świątyni, aby oczyścić swoje dusze ze 108 grzechów. Na obecną kulturę składają się: ceremonia parzenia herbaty, literatura, mangi, anime, gry, kinematografia, obecnie naradzające się obrzędy, modyfikacje starych.

Japonia ma to do siebie, że piękna jest na wielu płaszczyznach. Jako całość, oglądana na przykład z okna samolotu, ale też jako poszczególne miasta, zwiedzane autobusem czy samochodem. Nie zawsze jednak chcemy oglądać wszystko zza szyby szybko jadącego busa czy samochodu, gdzie większość czasu spędzamy patrząc przed siebie. Dobrym sposobem – choć ryzykownym ze względu na nieznajomość miejsca ani – możliwe – języka – jest zagrożenie zgubienia się. Dobrze w takim wypadku mieć rozmówki japońskie i wykuć na pamięć nazwę hotelu czy ulicy, przy którym leży. Można wtedy – nawet łamanym japońskim – zapytać o drogę czy wskazać ją taksówkarzowi. Angielski również może się przydać – jest to bardzo popularny język w tym kraju. Zwiedzanie pieszo ma też ogrom zalet. Przede wszystkim – tempo. Możemy iść szybko i mijać masę rzeczy, możemy też powoli chłonąć klimat danego miejsca, podziwiać architekturę, którą znamy z seriali anime czy z mangi. Wyjątkowo przyjemny spacer możemy zapewnić sobie wychodząc w godzinach popołudniowych – gasnące powoli słońce rzuca niesamowite światło w tamtym obszarze świata. Będąc z dala od ruchliwych ulic możemy poczuć się, jak w latach dwudziestych dwudziestego wieku. Nietrudno, przechadzając się tak, ulec zmęczeniu, jednak odpoczynek i dobre przygotowanie w postaci wody i jedzenia powinno wystarczyć.

Japończycy są jednym z najdłużej żyjących na świecie narodów. Nic dziwnego, gdyż odżywiają się oni bardzo zdrowo. Kuchnia japońska opiera się tylko i wyłącznie na zdrowej żywności. Wiele składników potrwa jedzonych w Japonii ma także działanie lecznicze. Wiele dań opiera się przede wszystkim na bulionie rybnym. Jest to podstawa dla niemal wszystkich zup. Tak jak w Polsce jest to bulion drobiowy tak w Japonii jest to bulion rybny. Oczywiście rybny jest o wiele bardziej zdrowszy od drobiowego. Kolejną ważnym składnikiem dań Japońskich jest soja. W bardzo wielu produktach jest soja, a jest ona bardzo zdrowa. Zarówno bulion rybny jak i soja są ogromnym źródłem białka. Kolejną ważną sprawą jest picie zielonej herbaty. Japończycy piją jej bardzo dużo. Zawiera ona katechinę. Bardzo ważnym elementem diety Japończyka jest ryż. Ryż jedzony jest niemal cały czas. Na śniadanie je się ryż, który podawany jest z surowym jajkiem, a na obiad je się ryż podawany z jakąś rybą lub też kawałkiem mięsa. Japończycy jedzą także w dużych ilościach bakłażan, kasztany, suszone wiórki tykwy, fasolę. Dość popularne jest też jedzenie pędów bambusa, szpinaku, marchewki. Japończycy lubią również jabłka, ogórki oraz glony. Jeśli chodzi o ryby to popularne są tutaj karasie, karpie, węgorze morskie. Często w menu królują również sardynki czy makrele.

Japonia – przyglądając się innym azjatyckim państwom wydaje się bardzo niepozorna. Nie jest wielka, znajduje się na samym wschodzie. Jak taki kraj może wiele osiągnąć? Okazuje się, że być może dlatego, że jest tak oddalony od zachodnich wpływów osiągnęła taki sukces w technologii? Japońska technologia podbija świat. Zwróćmy uwagę na to, jak wspaniale sprzedała się pierwsza konsola Play Station. Wraz z jej pojawieniem się nie było żadnej innej konkurencji. Długo nikt nie był w stanie w ogóle doścignąć tej konsoli. Po Play Station pojawiła się jego druga wersja. Dopiero Microsoft nieśmiało wysunął swoją propozycję Xboxa. Okazało się, że faktycznie konkurencja jest, ale Xbox jest znacznie bardziej awaryjny. Kiedy pojawiła się konsola Play Station 3 Amerykanie znów wydali konkurencyjnego X360, który był jeszcze bardziej awaryjny niż którakolwiek konsola. Jak się zatem okazuje Japończycy naprawdę tworzą solidne sprzęty. Na komputery i konsole pojawiają się najbardziej popularne gry. Sprawiają mnóstwo radości zarówno dzieciom jak i dorosłym. Japońskie podzespoły bywają naprawdę świetne. Owszem, w dzisiejszym świecie Zachód dorównuje już Japonii, ponieważ łatwiej jest wzorować się na innych. Kiedyś nie było to takie łatwe. Japończycy wymyślają mnóstwo przeróżnych gadżetów, które w ogóle nie opuszczają granic ich państwa albo są eksportowane tylko na Azję. Jednak która z dziewczynek nie chciałaby posiadać kocich uszek, które odwzorowują ludzki nastrój reagując na fale mózgowe?

Wypożyczenie roweru to bardzo wygodne i przyjemne wyjście, by zwiedzić piękne Tokio. Jednak jazda rowerem nie jest dla każdego. Jednemu wadzi siodełko, drugi nie lubi pedałować, trzeci z kolei nie potrafi w ogóle jeździć. Co zrobić, kiedy chcemy tanio zwiedzić miasto, zatrzymując pieniądze na pamiątki, smakołyki i opłaty za pobyt? Iść pieszo! Trasy turystyczne w Tokio to jedno z jego największych zalet, ponieważ wystarczy czas tak krótki, jak trzy godziny wolnym krokiem, by zobaczyć największe zabytki i najważniejsze miejsca stolicy pięknej Japonii. Warto pamiętać, że trasa ta uwzględnia to, że nie chcemy wydawać wielkich sum, dlatego większość świątyń, muzeów, budynków i innych miejsc nie wymaga kupna biletu czy karnetu. Wiele miejsc na trasie można odwiedzić w nocy, co niejako podwaja możliwości zwiedzania miasta. Budynki mają specjalne okna, które potęgują wrażenia z oglądanego w nocy, z dwudziestego piętra, Tokio. Jedna z największych metropolii na świecie, na pewno najbardziej zaawansowana technologicznie i turystycznie, stoi otworem przed każdym! Do tego na trasie znajdziemy sporo miejsc pracy ludzi tam mieszkających, a to dlatego, że zahacza o dzielnicę industrialną. Widok fabryki produkującej sprzęt wysokiej klasy takich marek jak Sony czy Toshiba to niezapomniane przeżycie dla fanów technologii.